کد مطلب:59754 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:209

چهره علی در آینه نبرد اُحُد











پس از جنگ بدر، جنگ اُحُد (در نیمه شوّال سال سوّم هجرت) در كنار كوه احد (یك فرسخی مدینه) واقع شد، علی (علیه السلام) در این جنگ پرچمدار رسول خدا (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) بود، همانگونه كه در جنگ بدر، پرچم رسول خدا (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) در دست علی (علیه السلام) بود.

در جنگ اُحد «لواء» (یعنی پرچم كوچكتر از پرچم جنگ) نیز (پس ‍ از شهادت مصعب) به دست علی (علیه السلام) داده شد، بنابراین ، علی (علیه السلام) در این جنگ هم پرچمدار بیرق جنگ بود و هم پرچم كوچك (راهنما) در دستش بود.

در این جنگ (در بخش آخر) همه مسلمین ، پیامبر (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) را در صحنه تنها گذاشتند و فرار كردند جز علی (علیه السلام) كه تنها با پیامبر (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) در میدان ماند، سپس گروه اندكی از فراریان نزد رسول خدا (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) بازگشتند، نخستین نفر از مراجعین ، عاصم بن ثابت ، ابودُجانه و سهل بن حنیف بودند. و بعد طلحه به آنان پیوست. راوی حدیث (زید بن وهب) می گوید: به عبداللّه مسعود گفتم: در این وقت ابوبكر و عمر كجا بودند؟ گفت از «فراریان بودند» گفتم: عثمان كجا بود؟

گفت: «او رفت و بعد از سه روز بازگشت ، رسول خدا (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) به او فرمود:

«لَقَدْ ذَهَبْتَ فِیها عَریضَةً؛ مسافت دور و درازی رفتی».

ولی علی (علیه السلام) همچنان ثابت قدم در میدان ماند، فرشتگان از ثابت قدمی او تعجّب كردند و جبرئیل در آن روز به سوی آسمان بالا می رفت و می گفت:

«لا سَیْفَ اِلاّ ذُوالْفِقارِ، وَلا فَتی اِلاّ عَلیُّ؛ شمشیری (كه حقّ شمشیر را ادا كند) جزذوالفقار (شمشیر علی (علیه السلام» نیست. و جوانی (كه زیبنده جوانی باشد) جز علی (علیه السلام) نیست».

امیر مؤ منان علی (علیه السلام) در این جنگ ، بسیاری از مشركان را كشت و پیروزی در این جنگ ، به دست علی (علیه السلام) انجام گرفت ، چنانكه در جنگ بدر نیز پیروزی به دست او بود. و در میان اصحاب ، تنها علی (علیه السلام) بود كه در این جنگ به خوبی از امتحان الهی قبول شد و به نیكی ، صبر و استقامت نمود، در آن هنگامه ای كه قدمهای دیگران لغزید و لرزید، علی (علیه السلام) با شمشیرش سران شرك و گمراهی را كشت. و نقاب اندوه را از چهره پیامبر (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) برافكند و در اینجا بود كه جبرئیل در میان فرشتگان زمین و آسمان ، از فضایل علی (علیه السلام) سخن گفت و تقرّب تنگاتنگ علی (علیه السلام) در پیشگاه پیامبرِ راهنما (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) آشكار گشت ، تقرّبی كه (تا آن وقت) از نظر عامّه مردم پوشیده بود.